over dromen, werk en een nieuw leven in Zuid-Afrika.
Enige tijd geleden gebeurde er iets onverwachts, maar ontzettend leuks: Dixy stond met een interview in de Margriet. Een bekend Nederlandse vrouwenblad dat we zelf jarenlang in de winkel zagen liggen, en dat nu ineens contact met ons opnam. Het onderwerp van het artikel? “Wat doe je als je met pensioen gaat?” Een vraag die in ons geval een bijzonder antwoord kreeg.
Van Driebergen naar Drakensberg
In het interview blikte Dixy uitgebreid terug op onze emigratie naar Zuid-Afrika. Na 42 jaar een winkel in Driebergen te hebben gerund, kwam het moment waarop we besloten het roer om te gooien. Niet om op de bank te gaan zitten, maar om ons volledig in te zetten voor de gemeenschap waarmee we al jaren verbonden waren via Stichting Helping Hands.
De pandemiejaren hadden onze plannen even op pauze gezet, maar in 2023 ging de container op transport, sloten we de winkeldeur definitief, en begonnen we aan een nieuw leven tussen de heuvels van de Drakensberg. Het was spannend, maar voelde bovenal als thuiskomen.
Waarom dit interview zo bijzonder was
Het interview in Margriet gaf ons de kans om iets van onze reis en onze missie te delen met een breder publiek in Nederland. Niet alleen familie en vrienden, maar ook onbekenden lazen ons verhaal. We kregen ontroerende reacties, van mensen die zeiden dat ze geïnspireerd waren door onze keuze om in actie te blijven, juist ná het werkende leven.
Veel mensen vroegen: “Waarom niet gewoon genieten van je pensioen?” Maar voor ons zijn genieten en goed bezig zijn geen tegenpolen. De grootste voldoening komt uit het zien van blije gezichten: kinderen die leren lezen met hun eerste boek in het Zulu, jongeren die voetballen op hun eigen veld, of families die eindelijk schoon water en een toilet bij huis hebben.
Kleine dingen, grote impact
In het interview vertelde Dixy ook over de dagelijkse praktijk van het werk hier. Zoals het moment in mei 2024 waarop we 1.750 boeken over Jezus in het Zulu mochten uitdelen op zes scholen. Kinderen die thuis voorlazen aan hun ouders, omdat die niet konden lezen – dat raakte ons diep.
Of de voetbalprojecten, waarbij we uit Nederland schoenen, ballen en tenues meebrachten (met dank aan o.a. RKC Waalwijk en de KNVB). De aanleg van een veld, het opzetten van teams, het sponseren van toernooien. Het klinkt eenvoudig, maar het houdt jongeren betrokken en bouwt aan trots en zelfvertrouwen.
En dan de meer ‘onzichtbare’ dingen: zoals het vervangen van een gammel houten hok door twee stevige stenen toiletten. Een project uit 2022 dat misschien niet opvalt in de Margriet, maar hier dagelijks een verschil maakt voor de gezinnen die het gebruiken.
De kracht van zichtbaarheid
Het leuke aan dit interview was niet alleen het terugblikken, maar ook het zichtbaar maken van het werk dat we doen. Stichting Helping Hands is geen grote organisatie met miljoenenbudgetten, maar een stichting die werkt van mens tot mens. Elk project begint bij contact, vertrouwen en een concrete hulpvraag.
Door ons verhaal te delen in de Margriet konden we laten zien dat je ook op latere leeftijd nog nieuwe stappen kunt zetten, letterlijk en figuurlijk. En dat ‘goed doen’ niet altijd groots hoeft te zijn om waardevol te zijn.
Dankbaar en gemotiveerd
We zijn ontzettend dankbaar dat we deze kans kregen. Het voelt als een klein beetje “wereldberoemd in Nederland”, iets waar we stiekem ook best om moesten lachen. Maar als het ertoe bijdraagt dat mensen zich betrokken voelen bij ons werk of zich laten inspireren om zelf in actie te komen, dan is het precies waar het om draait.
We blijven ons met volle inzet inzetten voor de gemeenschap hier. En wie weet, misschien volgt er nog wel een tweede interview. Voor nu zijn we vooral blij dat het verhaal gedeeld is, dat mensen geraakt zijn, en dat er zelfs nieuwe donateurs zijn bijgekomen dankzij het artikel.
Tot slot: of je nu in Nederland woont of in de heuvels van de Drakensberg, er is altijd ruimte om iets te betekenen voor een ander. En soms begint dat gewoon met één keuze, één koffer, en een open hart.