Helping Hands Updates

Ons verhaal in Markant – over telefoonkabels, tijdzones en de kunst van nabijheid

Een onverwacht verzoek

Toen de redactie van Markant, vakblad voor de gehandicaptensector ons vroeg om mee te werken aan het artikel “Echt contact, ook op afstand”, aarzelden we geen seconde. Het leek ons een mooie kans om te laten zien hoe een vriendschap van meer dan twintig jaar standhoudt, zelfs wanneer er tienduizend kilometer oceaan tussen zit. Wat volgde, werd een driedelige reportage waarin onze wekelijkse videogesprekken met de woongroep van Bartiméus in Doorn centraal staan.

Zuid-Afrika –  we blijven bellen

Onze band met de bewoners van Bartiméus gaat al ver terug. We leerden elkaar kennen toen we nog in Driebergen woonden. Elke zondag namen we een aantal bewoners mee naar de kerk. Na de dienst wandelden we samen over het terrein of dronken koffie bij ons thuis. Kleine gebaren groeiden uit tot grote vriendschappen.

Toen we besloten te emigreren naar Zuid-Afrika en ons volledig in te zetten voor de projecten van Stichting Helping Hands, wilden we dat contact niet verliezen. De afstand veranderde veel, maar niet de verbondenheid. Dankzij WhatsApp en beeldbellen zijn we nog steeds een deel van elkaars leven – iedere week opnieuw.

“Dag Jan, hoe is het met de apen?”

Een doordeweeks gesprek begint steevast met Jan, die met samengeknepen ogen naar het scherm tuurt.

“Wat heb je vandaag gedaan?”
“Naar de sportschool,” antwoordt hij droog.
“Op de loopband?” vraagt Minne.
“Ja.”
“En hoe is het met de apen?” sluit Jan af, want hij wil altijd weten of de brutale Vervet-aapjes nog in onze tuin kattenkwaad uithalen.

Die paar minuten verbale ping-pong zijn misschien klein in tijd, maar groot in betekenis. Jan voelt zich gezien, wij blijven betrokken, en de afstand smelt weg tot pixels op een scherm.

Meer dan alleen beeld

We zijn ook eerlijk: beeldbellen lost niet alles op. We missen de geur van versgebakken oliebollen, de tast van een arm-in-arm-wandeling. Maar technologie geeft ons de kans om wél bij verjaardagen te zingen, wél samen te bidden op Eerste Kerstdag en zelfs om virtueel oordelen te proeven wanneer Jan uitleg vraagt bij het kaasplankje dat in Driebergen al lang niet meer bestaat.

Uitnodiging om mee te doen

Het artikel heeft tot warme reacties geleid: “Kunnen wij ook bellen met onze oud-vrijwilliger?”, vroegen zorgmedewerkers. Absoluut! In de handreiking van Digitaal op Bezoek staan heldere tips voor organisaties om veilige, toegankelijke video-momenten op te zetten.

We zijn dankbaar dat Markant ons verhaal deelde. Blijf dus bellen, berichten sturen, zwaaien en vergeet niet te vragen hoe het met de apen is.

Dixy & Minne

Soms zijn er momenten die je stil maken. Deze maand bezochten we een plek die voor ons een diepe betekenis heeft: de crèche die we 25 jaar geleden hebben helpen oprichten in de Drakensberg. Wat ooit begon als een droom, een veilige plek voor de allerkleinsten om te spelen, te leren en te groeien, is nog altijd springlevend.

We werden hartelijk ontvangen door de juf die er vanaf het begin al stond. Ongelooflijk maar waar: ze zorgt al een kwart eeuw met liefde en toewijding voor de kinderen uit de gemeenschap. Haar betrokkenheid, warmte en geduld zijn de stille motor achter het succes van deze plek.

De crèche is inmiddels de dagelijkse thuisbasis van zo’n 50 kleine kinderen, die hier niet alleen spelen, maar ook hun eerste stapjes zetten richting onderwijs. Alles ademde herkenning: het eenvoudige gebouw, de vrolijke kinderstemmen, de tekeningen aan de muur. Maar wat het meest raakte, was dat de essentie – geborgenheid, aandacht en vreugde – onveranderd is gebleven.

We zijn trots. Trots dat dit initiatief na al die jaren nog steeds staat. Trots op de gemeenschap die het draagt. En vooral trots op de juf, die al 25 jaar lang elke dag opnieuw het verschil maakt.

Dit bezoek herinnert ons eraan waarom we doen wat we doen. Klein beginnen, groot blijven dromen.

Soms zit impact in de kleinste dingen: een stoel om op te zitten, een boek in je eigen taal, of een doos gevuld met zorg en aandacht. In de afgelopen maanden mochten we op twee hele verschillende plekken in Zuid-Afrika bijdragen aan precies dat soort momenten.

In een klein kerkje in de Drakensberg, waar mensen samenkomen om te bidden, zingen en elkaar te steunen, hebben we de gemeenschap kunnen helpen met bijbels en stripboeken in het Zulu. Taal doet ertoe, zeker als het gaat om geloof en verhalen die kracht geven. Veel kinderen (en volwassenen) kunnen nu de boodschap begrijpen in hun eigen woorden. Ook hebben we gezorgd dat er voldoende stoelen zijn, zodat iedereen comfortabel kan zitten.

Verder mochten we in Klerksdorp, op een lokale school, 125 gevulde schoendozen uitdelen. Elk doosje was gevuld met onder andere schriftjes, pennen, sokken en kleine verrassingen. Wat het extra bijzonder maakte: deze dozen zijn met liefde samengesteld door de leerlingen van de Oranje Nassau school in Zeist.

De blijdschap bij het openen van de dozen was onbeschrijflijk. Wat voor kinderen in Nederland een mooi knutselproject was, betekende voor de kinderen hier een onverwacht cadeau, vaak het enige dat ze dat jaar zouden krijgen.

Dank aan iedereen die hieraan heeft bijgedragen. Samen maken we verschil. Doos voor doos, stoel voor stoel.

over dromen, werk en een nieuw leven in Zuid-Afrika.

Enige tijd geleden gebeurde er iets onverwachts, maar ontzettend leuks: Dixy stond met een interview in de Margriet. Een bekend Nederlandse vrouwenblad dat we zelf jarenlang in de winkel zagen liggen, en dat nu ineens contact met ons opnam. Het onderwerp van het artikel? “Wat doe je als je met pensioen gaat?” Een vraag die in ons geval een bijzonder antwoord kreeg.

Van Driebergen naar Drakensberg

In het interview blikte Dixy uitgebreid terug op onze emigratie naar Zuid-Afrika. Na 42 jaar een winkel in Driebergen te hebben gerund, kwam het moment waarop we besloten het roer om te gooien. Niet om op de bank te gaan zitten, maar om ons volledig in te zetten voor de gemeenschap waarmee we al jaren verbonden waren via Stichting Helping Hands.

De pandemiejaren hadden onze plannen even op pauze gezet, maar in 2023 ging de container op transport, sloten we de winkeldeur definitief, en begonnen we aan een nieuw leven tussen de heuvels van de Drakensberg. Het was spannend, maar voelde bovenal als thuiskomen.

Waarom dit interview zo bijzonder was

Het interview in Margriet gaf ons de kans om iets van onze reis en onze missie te delen met een breder publiek in Nederland. Niet alleen familie en vrienden, maar ook onbekenden lazen ons verhaal. We kregen ontroerende reacties, van mensen die zeiden dat ze geïnspireerd waren door onze keuze om in actie te blijven, juist ná het werkende leven.

Veel mensen vroegen: “Waarom niet gewoon genieten van je pensioen?” Maar voor ons zijn genieten en goed bezig zijn geen tegenpolen. De grootste voldoening komt uit het zien van blije gezichten: kinderen die leren lezen met hun eerste boek in het Zulu, jongeren die voetballen op hun eigen veld, of families die eindelijk schoon water en een toilet bij huis hebben.

Kleine dingen, grote impact

In het interview vertelde Dixy ook over de dagelijkse praktijk van het werk hier. Zoals het moment in mei 2024 waarop we 1.750 boeken over Jezus in het Zulu mochten uitdelen op zes scholen. Kinderen die thuis voorlazen aan hun ouders, omdat die niet konden lezen – dat raakte ons diep.

Of de voetbalprojecten, waarbij we uit Nederland schoenen, ballen en tenues meebrachten (met dank aan o.a. RKC Waalwijk en de KNVB). De aanleg van een veld, het opzetten van teams, het sponseren van toernooien. Het klinkt eenvoudig, maar het houdt jongeren betrokken en bouwt aan trots en zelfvertrouwen.

En dan de meer ‘onzichtbare’ dingen: zoals het vervangen van een gammel houten hok door twee stevige stenen toiletten. Een project uit 2022 dat misschien niet opvalt in de Margriet, maar hier dagelijks een verschil maakt voor de gezinnen die het gebruiken.

De kracht van zichtbaarheid

Het leuke aan dit interview was niet alleen het terugblikken, maar ook het zichtbaar maken van het werk dat we doen. Stichting Helping Hands is geen grote organisatie met miljoenenbudgetten, maar een stichting die werkt van mens tot mens. Elk project begint bij contact, vertrouwen en een concrete hulpvraag.

Door ons verhaal te delen in de Margriet konden we laten zien dat je ook op latere leeftijd nog nieuwe stappen kunt zetten, letterlijk en figuurlijk. En dat ‘goed doen’ niet altijd groots hoeft te zijn om waardevol te zijn.

Dankbaar en gemotiveerd

We zijn ontzettend dankbaar dat we deze kans kregen. Het voelt als een klein beetje “wereldberoemd in Nederland”, iets waar we stiekem ook best om moesten lachen. Maar als het ertoe bijdraagt dat mensen zich betrokken voelen bij ons werk of zich laten inspireren om zelf in actie te komen, dan is het precies waar het om draait.

We blijven ons met volle inzet inzetten voor de gemeenschap hier. En wie weet, misschien volgt er nog wel een tweede interview. Voor nu zijn we vooral blij dat het verhaal gedeeld is, dat mensen geraakt zijn, en dat er zelfs nieuwe donateurs zijn bijgekomen dankzij het artikel.

Tot slot: of je nu in Nederland woont of in de heuvels van de Drakensberg, er is altijd ruimte om iets te betekenen voor een ander. En soms begint dat gewoon met één keuze, één koffer, en een open hart.

Eind 2024 hadden we de eer om een bijzonder gezin uit de Drakensberg bij ons thuis te verwelkomen. Het was een onvergetelijke ervaring om hen hier, in onze eigen omgeving, te mogen ontvangen. Voor zowel hen als voor ons werd het een week vol ontdekkingen, gezelligheid en warme herinneringen.

Samen herinneringen maken

De familie verbleef bij ons in huis, wat direct zorgde voor een hechte band. Van ‘s ochtends vroeg tot ‘s avonds laat deelden we verhalen, lachten we samen en leerden we elkaars dagelijkse leven beter kennen. De kinderen speelden in de tuin, terwijl de volwassenen genoten van gesprekken aan de keukentafel.

Een van de hoogtepunten was zonder twijfel de safari in het Pilanesberg National Park. Voor de familie was het de eerste keer dat ze zoveel wilde dieren in hun natuurlijke habitat zagen. Het moment waarop we een groep olifanten langs onze auto zagen trekken, zorgde voor verwondering en enthousiasme bij iedereen.

Een blik op Zuid-Afrika vanuit een andere hoek

We brachten ook een bezoek aan de kabelbaan van Hartbeespoort, waar we samen genoten van het adembenemende uitzicht over het meer en de omliggende bergen. Voor de familie, die gewend is aan het landschap van de Drakensberg, bood deze ervaring een totaal ander perspectief op hun eigen land.

Terug thuis sloten we de dag af met een gezellige braai in de tuin. Het vuur knetterde, de geur van gegrild vlees vulde de lucht en de gesprekken gingen door tot de sterren aan de hemel stonden. Iedereen hielp mee, van het bereiden van de maaltijd tot de afwas achteraf – een mooie samenwerking die het gevoel van saamhorigheid versterkte.

Meer dan een bezoek

Het was niet alleen een vakantie-uitstapje, maar een echte uitwisseling van culturen, gewoonten en vriendschap. Voor ons was het inspirerend om te zien hoe dankbaar en enthousiast de familie was bij elke nieuwe ervaring. Voor hen was het een kans om een ander deel van hun eigen land te ontdekken en samen als gezin iets bijzonders te beleven.

Toen ze uiteindelijk weer richting Drakensberg vertrokken, bleef het huis nog even gevuld met de herinneringen aan gelach, verhalen en gedeelde momenten. Dit bezoek herinnerde ons eraan hoe waardevol het is om verbinding te maken, ongeacht achtergrond of afstand. Het was een ervaring die ons allemaal rijker heeft gemaakt – en die we zeker nog lang zullen koesteren.

In mei 2024 heeft Stichting Helping Hands een bijzonder project afgerond dat niet alleen kinderen, maar hele gezinnen in het Zulu-gebied van Zuid-Afrika heeft bereikt. Dankzij de inzet van Dixy en Minne zijn er 1.750 exemplaren van het boek “UJesu Umsindisi” uitgedeeld aan leerlingen op zes verschillende scholen. Dit boek, dat het levensverhaal van Jezus vertelt, is geschreven in de Zulu-taal en heeft een diepere betekenis voor de gemeenschap dan enkel een lesboek.

Lezen als brug naar kennis

Voor veel kinderen in het Drakensberg-gebied is toegang tot boeken geen vanzelfsprekendheid. Boeken in hun moedertaal, het Zulu, zijn zeldzaam. Toch is lezen een krachtig middel om kennis te vergaren, de wereld beter te begrijpen en nieuwe kansen te ontdekken. Door het uitdelen van deze boeken krijgen kinderen niet alleen de mogelijkheid om zelf te lezen, maar kunnen ze ook thuis hun familie meenemen in het verhaal.

“Het was prachtig om te zien hoe enthousiast de kinderen waren,” vertelt Minne. “Ze hielden het boek vast alsof het een schat was. Voor velen is het misschien wel het eerste eigen boek dat ze ooit hebben gehad.”

Onderwijs binnen én buiten de school

De boeken worden niet alleen op school gebruikt, maar ook mee naar huis genomen. Veel ouders in de gemeenschap zijn analfabeet en kunnen niet lezen of schrijven. Toch wordt de inhoud van de boeken hen niet ontzegd. Kinderen lezen thuis voor aan hun ouders, broertjes en zusjes. Op deze manier fungeren de boeken als brug tussen generaties en versterken ze de band binnen gezinnen.

Een onderwijzeres van een van de scholen vertelde: “De kinderen lezen met zoveel trots voor aan hun familie. Het is meer dan een boek; het is een manier om samen te leren en verhalen te delen.”

Zelf langsgebracht

Het uitdelen van de boeken gebeurde niet via een centrale distributie, maar persoonlijk door Dixy en Minne zelf. Ze bezochten zes verschillende scholen in de regio en gaven de boeken met eigen handen aan de kinderen. Dit zorgde niet alleen voor blije gezichten, maar ook voor waardevolle gesprekken met leraren en schoolhoofden over het belang van onderwijs in de moedertaal.

De impact van één boek

Een boek lijkt misschien een klein gebaar, maar voor een kind in een afgelegen gemeenschap kan het een wereld van verschil maken. Het biedt niet alleen leesplezier, maar ook hoop, kennis en verbondenheid. Door verhalen te lezen, leren kinderen niet alleen over Jezus, maar ook over zichzelf, hun waarden en hun toekomstmogelijkheden.

Met dit project heeft Stichting Helping Hands opnieuw laten zien hoe betrokkenheid en praktische hulp een blijvende impact kunnen hebben. De lachende gezichten, de voorleesmomenten thuis en de groeiende liefde voor lezen zijn het bewijs dat zelfs een enkel boek levens kan veranderen.

 

Een van de basisbehoeften voor een gezond leven is toegang tot schoon water en veilige sanitaire voorzieningen. In de Drakensberg is dat echter geen vanzelfsprekendheid. Daarom heeft Stichting Helping Hands in 2024 een belangrijk project afgerond: de aanleg van toiletten en een waterpomp bij meerdere gezinnen in de regio.

Voorheen moesten veel gezinnen lange afstanden afleggen om water te halen, vaak uit onbetrouwbare bronnen. Toiletten waren schaars, wat niet alleen onhygiënisch was, maar ook de veiligheid, vooral van vrouwen en kinderen, in gevaar bracht. Dankzij de installatie van een waterpomp is er nu schoon drinkwater direct in de buurt, wat tijd bespaart en de gezondheid bevordert.

Daarnaast zijn er bij verschillende huizen eenvoudige, maar veilige toiletten gebouwd. Dit biedt niet alleen comfort, maar draagt ook bij aan de waardigheid en hygiëne van de gemeenschap.

“Je ziet hoe iets simpels als schoon water en een toilet het dagelijkse leven verandert,” vertelt Dixy. “Kinderen hoeven niet meer ziek te worden door vervuild water, en gezinnen voelen zich veiliger en gezonder.”

Met dit project zet Stichting Helping Hands weer een stap richting een betere toekomst voor de Drakensberg-gemeenschap.

In oktober 2022 heeft Stichting Helping Hands een belangrijk project voltooid dat het dagelijkse leven van meerdere gezinnen in de Drakensberg aanzienlijk heeft verbeterd: de installatie van twee stenen toiletten. Dit project kwam voort uit een dringende behoefte aan veilige en hygiënische sanitaire voorzieningen.

Voorheen moesten de gezinnen gebruikmaken van een oud, vervallen hok dat nauwelijks bescherming bood. Het was niet alleen onhygiënisch, maar ook onveilig, vooral voor kinderen en vrouwen. Het gebrek aan degelijke sanitaire voorzieningen bracht gezondheidsrisico’s met zich mee en tastte de waardigheid aan.

Dankzij de steun van Stichting Helping Hands is dit nu verleden tijd. Het oude krot werd afgebroken en vervangen door twee stevige stenen toiletten, gebouwd met duurzame materialen die bestand zijn tegen de weersomstandigheden in de regio.

“De blijdschap en opluchting bij de families waren onbeschrijfelijk,” vertelt Minne. “Iets dat voor velen vanzelfsprekend is, betekent hier een wereld van verschil.”

Deze nieuwe toiletten bieden niet alleen meer comfort, maar zorgen ook voor een betere hygiëne en veiligheid. Het project laat zien hoe kleine veranderingen een enorme impact kunnen hebben op het dagelijks leven van een gemeenschap.

In maart 2024 heeft Stichting Helping Hands een bijzonder project afgerond dat niet alleen sport, maar ook hoop en gemeenschap samenbrengt: de aanleg van nieuwe voetbalvelden en de ondersteuning van lokale voetbalclubs in de Drakensberg-regio. Dankzij gulle donaties en betrokken partners uit Nederland hebben kinderen en jongeren nu de kans om met trots en plezier te voetballen – op een écht veld, met de juiste materialen.

Van droom naar realiteit

Voetbal is meer dan alleen een spel in de Drakensberg. Het is een manier om samen te komen, talent te ontwikkelen en even de dagelijkse zorgen te vergeten. Toch ontbraken er lange tijd basisvoorzieningen: de velden waren hobbelig, ballen versleten en sportkleding nauwelijks beschikbaar.

Met de steun van RKC Waalwijk, de KNVB en een sportwinkel in Zeist is dat nu veranderd. Vanuit Nederland zijn voetbalschoenen, ballen, netten en shirts naar Zuid-Afrika verscheept. Zelfs een compressor om ballen op te pompen werd meegeleverd – een klein detail dat een groot verschil maakt.

“Toen we de spullen uit Nederland uitpakten, straalden de gezichten van de jongens en meiden. Voor het eerst konden ze voetballen in echte tenues, met goede schoenen aan hun voeten,” vertelt Dixy.

Lokale impact

De nieuwe voetbalvelden, aangelegd met de hulp van de gemeenschap zelf, zijn nu het middelpunt van wekelijkse trainingen en wedstrijden. Niet alleen kinderen, maar ook volwassenen komen samen om te kijken, aan te moedigen en mee te doen. De velden zijn meer dan sportlocaties geworden; ze zijn een plek van verbinding en vreugde.

Naast de velden zijn ook de lokale voetbalclubs ondersteund met materialen. Elk team heeft nu voldoende ballen, shirts en andere benodigdheden om goed te kunnen trainen en spelen.

“Voetbal houdt de jongeren bezig en weg van de verleidingen van alcohol en drugs,” zegt een lokale coach. “Het geeft hen structuur, teamspirit en iets om trots op te zijn.”

Een toekomst vol mogelijkheden

Dit project laat zien hoe sport niet alleen fysieke activiteit stimuleert, maar ook zelfvertrouwen, samenwerking en plezier bevordert. De velden zijn nu een plek waar dromen ontstaan – wie weet groeit hier de volgende Zuid-Afrikaanse sterspeler op?

Dankzij de samenwerking tussen Nederland en Zuid-Afrika zijn niet alleen velden aangelegd, maar is er ook hoop gezaaid. En zoals bij elke goede wedstrijd, is dit project nog lang niet afgelopen. We blijven ons inzetten voor sport, educatie en gemeenschapsontwikkeling in de Drakensberg.

Weer een verhaaltje en wat foto’s over Zuid-Afrika. Dit is net voor de lockdown. Wij hadden dozen op gestuurd met voetballen voetbalshirts van RKC Waalwijk. En shirts van onze hockyclub Shinty. Jullie zien een scheidsrechter op badslippers zo is hij aan het fluiten. En hij loopt in zijn werkoveral. Deze draagt hij in zijn werk. Hij werkt in de mijnen. Wij hebben een heel groot aantal nieuwe schoenen gekregen van firma Wolky. Deze zijn wij aan het uit delen. Op de foto het huisje van onze vriend Lucky. Wij hebben getrakteerd op een bbq, deze family eet nooit vlees. Daar is geen geld voor. En op de foto zijn luxe toilet. Op de foto Dixy met onze Moses die helaas niet meer onder ons is. Daar is het allemaal mee begonnen, de liefde voor Zuid-Afrika. De familie heeft onze Zulu dansen geleerd. De broer van Moses is eten aan het koken voor de dieren. Deze 4 nonnetjes kwamen bij de voetbal kijken. Dit is weer een verhaaltje van onze liefde over zee. Met vriendelijke groet van de stichting helping hands Together we can do more.